ἰχνηλάτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἰχνηλᾰτα-
ονομαστική	ὁ	ἰχνηλάτης	οἱ	ἰχνηλάται
γενική	τοῦ	ἰχνηλάτου	τῶν	ἰχνηλατῶν
δοτική	τῷ	ἰχνηλάτῃ	τοῖς	ἰχνηλάταις
αιτιατική	τὸν	ἰχνηλάτην	τοὺς	ἰχνηλάτᾱς
κλητική ὦ!		ἰχνηλάτᾰ		ἰχνηλάται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἰχνηλάτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἰχνηλάταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἰχνηλάτης (ελληνιστική κοινή) < (αρχαία ελληνική ἴχνος) ἰχν- + ελάτ- με έκταση του αρκτικού <ἐ> σε ήτα λόγω της σύνθεσης < (ἐλαύνω) + -ης

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: ιχνηλάτης

Ουσιαστικό

ἰχνηλάτης, -ου αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• ο ιχνηλάτης (κυρίως μεταφορικά: της αλήθειας)

Άλλες μορφές

• ἰχνελάτης (ποιητικός τύπος)

Παράγωγα

• ἰχνηλασία
• ἰχνηλατέω, ἰχνηλατῶ
• ἰχνηλατία
• ἰχνηλατικός
• → και δείτε τις λέξεις ἴχνος και ἐλαύνω

Πηγές

• ἰχνηλάτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.