ἔξαρνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἔξαρνος	τὸ	ἔξαρνον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐξάρνου	τοῦ	ἐξάρνου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐξάρνῳ	τῷ	ἐξάρνῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἔξαρνον	τὸ	ἔξαρνον
κλητική ὦ!		ἔξαρνε		ἔξαρνον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἔξαρνοι	τὰ	ἔξαρνᾰ
γενική	τῶν	ἐξάρνων	τῶν	ἐξάρνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐξάρνοις	τοῖς	ἐξάρνοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐξάρνους	τὰ	ἔξαρνᾰ
κλητική ὦ!		ἔξαρνοι		ἔξαρνᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐξάρνω	τὼ	ἐξάρνω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐξάρνοιν	τοῖν	ἐξάρνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἔξαρνος < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

ἔξαρνος, -ος, -ον

• που αρνείται επίμονα

  ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Νεφέλαι, στίχ. 1230

  νῦν δὲ διὰ τοῦτ᾽ ἔξαρνος εἶναι διανοεῖ;

  Κι αυτό είναι λόγος για ν᾽ αρνηθείς το χρέος σου τώρα;

  Μετάφραση (1967): Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Τυποβιβλιοτεχνική @greek‑language.gr

  ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Δημοσθένης, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ κονδύλου, 173

  ἵππαρχος δὲ χειροτονηθεὶς λελύμανται τὸ ἱππικὸν ὑμῶν, τοιούτους θεὶς νόμους οὓς πάλιν αὐτὸς ἔξαρνος ἦν μὴ τεθεικέναι.

  Όταν τον εκλέξατε ίππαρχο, διέλυσε το ιππικό σας και θέσπισε τέτοιους νόμους, τους οποίους ο ίδιος πάλι αρνιόταν ότι τους είχε θεσπίσει.

  Μετάφραση (1989): Γ. Ξανθάκη-Καραμάνου, Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών @greek‑language.gr

Πηγές

• ἔξαρνος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἔξαρνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.