ἔκτακτος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἔκτακτος	τὸ	ἔκτακτον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐκτάκτου	τοῦ	ἐκτάκτου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐκτάκτῳ	τῷ	ἐκτάκτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἔκτακτον	τὸ	ἔκτακτον
κλητική ὦ!		ἔκτακτε		ἔκτακτον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἔκτακτοι	τὰ	ἔκτακτᾰ
γενική	τῶν	ἐκτάκτων	τῶν	ἐκτάκτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐκτάκτοις	τοῖς	ἐκτάκτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐκτάκτους	τὰ	ἔκτακτᾰ
κλητική ὦ!		ἔκτακτοι		ἔκτακτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐκτάκτω	τὼ	ἐκτάκτω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐκτάκτοιν	τοῖν	ἐκτάκτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἔκτακτος < ἐκτάσσω (παρατάσσω, συγκεντρώνω)

Επίθετο

ἔκτακτος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

• (στρατιωτικός όρος) (για στρατιώτες) αποσπασμένος σε ειδική υπηρεσία

Παράγωγα

• ἐκτάκτως (επίρρημα)

Πηγές

• ἔκτακτος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.