ἔκβλητος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἔκβλητος	τὸ	ἔκβλητον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐκβλήτου	τοῦ	ἐκβλήτου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐκβλήτῳ	τῷ	ἐκβλήτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἔκβλητον	τὸ	ἔκβλητον
κλητική ὦ!		ἔκβλητε		ἔκβλητον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἔκβλητοι	τὰ	ἔκβλητᾰ
γενική	τῶν	ἐκβλήτων	τῶν	ἐκβλήτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐκβλήτοις	τοῖς	ἐκβλήτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐκβλήτους	τὰ	ἔκβλητᾰ
κλητική ὦ!		ἔκβλητοι		ἔκβλητᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐκβλήτω	τὼ	ἐκβλήτω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐκβλήτοιν	τοῖν	ἐκβλήτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἔκβλητος < ἐκβάλλω

Επίθετο

ἔκβλητος, -ος, -ον

• που έχει ριχθεί μακριά

Πηγές

• ἔκβλητος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἔκβλητος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.