ἑκυρός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἑκυρός	οἱ	ἑκυροί
γενική	τοῦ	ἑκυροῦ	τῶν	ἑκυρῶν
δοτική	τῷ	ἑκυρῷ	τοῖς	ἑκυροῖς
αιτιατική	τὸν	ἑκυρόν	τοὺς	ἑκυρούς
κλητική ὦ!		ἑκυρέ		ἑκυροί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἑκυρώ
γεν-δοτ	τοῖν		ἑκυροῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἑκυρός < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἑκυρός, -οῦ αρσενικό, επικός τύπος του πενθερός, (θηλυκό ἑκυρά & ἑκυρή)

• (οικογένεια) πεθερός, πατριός

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, στη Βικιθήκη

  • 3 (Γ. Ὅρκοι. Τειχοσκοπία. Ἀλεξάνδρου καὶ Μενελάου μονομαχία.), στίχ. 172

    «αἰδοῖός τέ μοί ἐσσι, φίλε ἑκυρέ, δεινός τε·

    «Σέβας και φόβον, ω γλυκέ, σου έχω, πενθερέ μου

    Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

  • 24 (Ω. Ἕκτορος λύτρα.), στίχ. 770

    ἑκυρὸς δὲ πατὴρ ὣς ἤπιος αἰεί

    ο πενθερός με αγάπα ωσάν πατέρας

    Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

Συγγενικά

• ἑκυρεύς
• ἑκυρεύω

Πηγές

• ἑκυρός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἑκυρός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.