ἐπίμυσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἐπίμυσῐς	αἱ	ἐπιμύσεις
γενική	τῆς	ἐπιμύσεως	τῶν	ἐπιμύσεων
δοτική	τῇ	ἐπιμύσει	ταῖς	ἐπιμύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἐπίμυσῐν	τὰς	ἐπιμύσεις
κλητική ὦ!		ἐπίμυσῐ		ἐπιμύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐπιμύσει
γεν-δοτ	τοῖν		ἐπιμυσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐπίμυσις (ελληνιστική κοινή) < ἐπιμύω

Ουσιαστικό

ἐπίμυσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• κλείσιμο των ματιών ή των χειλιών

  ※  2ος/3ος αιώνας κε αιώνας ⌘ Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, Paedagogus, Παιδαγωγός, 2.9, @scaife.perseus

  ἔοικεν γὰρ ἡ τοῦ ὕπνου καταφορὰ θανάτῳ, δι ἄνοιαν εἰς ἀναισθησίαν ὑποφερομένη, τῶν βλεφάρων τῇ ἐπιμύσει τὸ φῶς ἀποτεμνομένη.

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ἐπιμύω και μύω

Πηγές

• ἐπίμυσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.