ἐπίθημα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἐπίθημᾰ	τὰ	ἐπιθήμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	ἐπιθήμᾰτος	τῶν	ἐπιθημᾰ́των
δοτική	τῷ	ἐπιθήμᾰτῐ	τοῖς	ἐπιθήμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ἐπίθημᾰ	τὰ	ἐπιθήμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		ἐπίθημᾰ		ἐπιθήμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐπιθήμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		ἐπιθημᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐπίθημα, ήδη ομηρικό < ἐπιτίθημι. Μορφολογικά αναλύεται σε ἐπί- + θῆμα (<τίθημι)

Ουσιαστικό

ἐπίθημα ουδέτερο

1. καθετί που τοποθετείται επάνω
2. κάλυμμα
3. σκέπασμα

Πηγές

• ἐπίθημα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐπίθημα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.