ἐναλίγκιος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἐναλίγκιος	τὸ	ἐναλίγκιον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐναλιγκίου	τοῦ	ἐναλιγκίου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐναλιγκίῳ	τῷ	ἐναλιγκίῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἐναλίγκιον	τὸ	ἐναλίγκιον
κλητική ὦ!		ἐναλίγκιε		ἐναλίγκιον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἐναλίγκιοι	τὰ	ἐναλίγκιᾰ
γενική	τῶν	ἐναλιγκίων	τῶν	ἐναλιγκίων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐναλιγκίοις	τοῖς	ἐναλιγκίοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐναλιγκίους	τὰ	ἐναλίγκιᾰ
κλητική ὦ!		ἐναλίγκιοι		ἐναλίγκιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐναλιγκίω	τὼ	ἐναλιγκίω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐναλιγκίοιν	τοῖν	ἐναλιγκίοιν
ιωνικός τύπος : γένος θηλυκό ἐναλιγκίη
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἐναλίγκιος < ἐν + ἀλίγκιος

Επίθετο

ἐναλίγκιος, -ος/-η, -ον

1. που μοιάζει με, όμοιος με

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 5 (Ε. Διομήδους ἀριστεία.), στίχ. 5 (4-6)

   δαῖέ οἱ ἐκ κόρυθός τε καὶ ἀσπίδος ἀκάματον πῦρ, | ἀστέρ᾽ ὀπωρινῷ ἐναλίγκιον, ὅς τε μάλιστα | λαμπρὸν παμφαίνῃσι λελουμένος Ὠκεανοῖο·

   Από το κράνος του άναβε και απ᾽ την ασπίδα φλόγα | που ακτινοβόλ᾽ ακοίμητη, του φθινοπώρου ως τ᾽ άστρο | λουσμένο απ᾽ τον Ωκεανόν ολόφωτο αναλάμπει·

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 17 (ρ. Τηλεμάχου καὶ Ὀδυσσέως ἐπάνοδος εἰς Ἰθάκην.), στίχ. 337 (336-337)

   Ἀγχίμολον δὲ μετ᾽ αὐτὸν ἐδύσετο δώματ᾽ Ὀδυσσεύς, | πτωχῷ λευγαλέῳ ἐναλίγκιος ἠδὲ γέροντι,

   Σε λίγο, πίσω από τον Εύμαιο, χώθηκε τώρα στο παλάτι | ο Οδυσσέας, με τη μορφή άθλιου ζητιάνου, γέρου

   Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

   ※  7ος πκε αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, Θεογονία, 142 (142-145)

   οἱ δ᾽ ἤτοι τὰ μὲν ἄλλα θεοῖς ἐναλίγκιοι ἦσαν, | μοῦνος δ᾽ ὀφθαλμὸς μέσσῳ ἐνέκειτο μετώπῳ· | Κύκλωπες δ᾽ ὄνομ᾽ ἦσαν ἐπώνυμον, οὕνεκ᾽ ἄρά σφεων | κυκλοτερὴς ὀφθαλμὸς ἕεις ἐνέκειτο μετώπῳ·

   Αυτοί σε όλα τ᾽ άλλα με τους θεούς παρόμοιοι ήταν, | μα ένα μονάχα μάτι στη μέση του μετώπου τους βρισκόταν. | Και πήραν το φερώνυμο όνομα Κύκλωπες, | γιατί στο μέτωπό τους ένα βρισκόταν μάτι κυκλικό.

   Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, Περὶ ἀνατομῆς, (De anatomia), 1, @scaife.perseus

   Νεφροὶ δὲ ὁμοιορυσμοὶ, τὴν χροιὴν δὲ ἐναλίγκιοι μήλοισιν· ἀπὸ δὲ τουτέων ὀχετοὶ σκαληνοειδέες ἄκρην κορυφὴν κύστιος κεῖνται.

2. (το ουδέτερο ως επίρρημα) ἐναλίγκιον: όμοια, παρόμοια

Πηγές

• ἐναλίγκιος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐναλίγκιος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.