ἐΰξεστος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική		ἐΰξεστος		ἐϋξέστη & ἐΰξεστος		ἐΰξεστον
γενική		ἐϋξέστου		ἐϋξέστης & ἐϋξέστου		ἐϋξέστου
δοτική		ἐϋξέστῳ		ἐϋξέστῃ & ἐϋξέστῳ		ἐϋξέστῳ
αιτιατική		ἐΰξεστον		ἐϋξέστην & ἐΰξεστον		ἐΰξεστον
κλητική ὦ!		ἐΰξεστε		ἐϋξέστη & ἐΰξεστε		ἐΰξεστον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική		ἐΰξεστοι		ἐΰξεσται & ἐΰξεστοι		ἐΰξεστᾰ
γενική		ἐϋξέστων		ἐϋξέστων & ἐϋξέστων		ἐϋξέστων
δοτική		ἐϋξέστοις		ἐϋξέσταις & ἐϋξέστοις		ἐϋξέστοις
αιτιατική		ἐϋξέστους		ἐϋξέστᾱς & ἐϋξέστους		ἐΰξεστᾰ
κλητική ὦ!		ἐΰξεστοι		ἐΰξεσται & ἐΰξεστοι		ἐΰξεστᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ		ἐϋξέστω		ἐϋξέστᾱ & ἐϋξέστω		ἐϋξέστω
γεν-δοτ		ἐϋξέστοιν		ἐϋξέσταιν & ἐϋξέστοιν		ἐϋξέστοιν
Το θηλυκό σε -ος, στην Οδύσσεια.
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'ὕπατος' όπως «ὕπατος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Επίθετο

ἐΰξεστος, -η, -ον στην Οδύσσεια: -ος, -ος, ον

• επικός τύπος του εὔξεστος

  ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 24 (Ω. Ἕκτορος λύτρα.), στίχ. 280 (279-280) Μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς @greek-language.gr

  ἵππους δὲ Πριάμῳ ὕπαγον ζυγόν, οὓς ὁ γεραιὸς
  αὐτὸς ἔχων ἀτίταλλεν ἐϋξέστῃ ἐπὶ φάτνῃ

  Έπειτα για τον Πρίαμον ετοίμασαν τους ίππους
  που ανάθρεψεν ο ίδιος στο στιλβωτό παχνί του

Πηγές

• ἐΰξεστος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.