Ἀρτάκιος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	Ἀρτάκιος	ἡ	Ἀρτακίᾱ	τὸ	Ἀρτάκιον
γενική	τοῦ	Ἀρτακίου	τῆς	Ἀρτακίᾱς	τοῦ	Ἀρτακίου
δοτική	τῷ	Ἀρτακίῳ	τῇ	Ἀρτακίᾳ	τῷ	Ἀρτακίῳ
αιτιατική	τὸν	Ἀρτάκιον	τὴν	Ἀρτακίᾱν	τὸ	Ἀρτάκιον
κλητική ὦ!		Ἀρτάκιε		Ἀρτακίᾱ		Ἀρτάκιον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	Ἀρτάκιοι	αἱ	Ἀρτάκιαι	τὰ	Ἀρτάκιᾰ
γενική	τῶν	Ἀρτακίων	τῶν	Ἀρτακίων	τῶν	Ἀρτακίων
δοτική	τοῖς	Ἀρτακίοις	ταῖς	Ἀρτακίαις	τοῖς	Ἀρτακίοις
αιτιατική	τοὺς	Ἀρτακίους	τὰς	Ἀρτακίᾱς	τὰ	Ἀρτάκιᾰ
κλητική ὦ!		Ἀρτάκιοι		Ἀρτάκιαι		Ἀρτάκιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	Ἀρτακίω	τὼ	Ἀρτακίᾱ	τὼ	Ἀρτακίω
γεν-δοτ	τοῖν	Ἀρτακίοιν	τοῖν	Ἀρτακίαιν	τοῖν	Ἀρτακίοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λόγιος' όπως «λόγιος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

Ἀρτάκιος < αρχαία ελληνική Ἀρτάκ(η) + -ιος

Επίθετο

Ἀρτάκιος, -α, -ον

• (ελληνιστική κοινή) ο σχετικός με την Αρτάκη (Ἀρτάκη)

Συνώνυμα

• Ἀρτακεύς
• Ἀρτακηνός

Πηγές

• Ἀρτάκιος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.