Ἀρτακηνός

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	Ἀρτακηνός	τὸ	Ἀρτακηνόν
γενική	τοῦ/τῆς	Ἀρτακηνοῦ	τοῦ	Ἀρτακηνοῦ
δοτική	τῷ/τῇ	Ἀρτακηνῷ	τῷ	Ἀρτακηνῷ
αιτιατική	τὸν/τὴν	Ἀρτακηνόν	τὸ	Ἀρτακηνόν
κλητική ὦ!		Ἀρτακηνέ		Ἀρτακηνόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	Ἀρτακηνοί	τὰ	Ἀρτακηνᾰ́
γενική	τῶν	Ἀρτακηνῶν	τῶν	Ἀρτακηνῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	Ἀρτακηνοῖς	τοῖς	Ἀρτακηνοῖς
αιτιατική	τοὺς/τὰς	Ἀρτακηνούς	τὰ	Ἀρτακηνᾰ́
κλητική ὦ!		Ἀρτακηνοί		Ἀρτακηνᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	Ἀρτακηνώ	τὼ	Ἀρτακηνώ
γεν-δοτ	τοῖν	Ἀρτακηνοῖν	τοῖν	Ἀρτακηνοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'βοηθός' όπως «βοηθός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

Ἀρτακηνός < αρχαία ελληνική Ἀρτάκ(η) + -ηνός

Επίθετο

Ἀρτακηνός, -ός, -όν

• (ελληνιστική κοινή) (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος της Αρτάκης

Συνώνυμα

• Ἀρτακεύς
• Ἀρτάκιος

Δείτε επίσης

• Αρτακηνός (νέα ελληνικά)

Πηγές

• Ἀρτακηνός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.