Ἀλοπεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἀλοπεύς	οἱ	Ἀλοπεῖς
γενική	τοῦ	Ἀλοπέως	τῶν	Ἀλοπέων
δοτική	τῷ	Ἀλοπεῖ	τοῖς	Ἀλοπεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Ἀλοπέᾱ	τοὺς	Ἀλοπέᾱς
κλητική ὦ!		Ἀλοπεῦ		Ἀλοπεῖς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἀλοπεῖ
γεν-δοτ	τοῖν		Ἀλοπέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἀλοπεύς < Ἀλόπ(η) + -εύς

Ουσιαστικό

Ἀλοπεύς αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (πατριδωνυμικό) άλλη μορφή του Ἀλοπίτης

Πηγές

• Ἀλοπεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.