ἄκυλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἄκυλος	οἱ/αἱ	ἄκυλοι
γενική	τοῦ/τῆς	ἀκύλου	τῶν	ἀκύλων
δοτική	τῷ/τῇ	ἀκύλῳ	τοῖς/ταῖς	ἀκύλοις
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἄκυλον	τοὺς/τὰς	ἀκύλους
κλητική ὦ!		ἄκυλε		ἄκυλοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀκύλω
γεν-δοτ	τοῖν		ἀκύλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «κάμηλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄκυλος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἄκυλος, -ου αρσενικό ή θηλυκό

1. είδος βαλανιδιού, ο καρπός του πρίνου

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 10 (κ. Ἀλκίνου ἀπόλογοι: Τὰ περὶ Αἴολον, Λαιστρυγόνας καὶ Κίρκην.), στίχ. 242 (241-243)

   ὣς οἱ μὲν κλαίοντες ἐέρχατο· τοῖσι δὲ Κίρκη | πὰρ ῥ᾽ ἄκυλον βάλανόν τ᾽ ἔβαλεν καρπόν τε κρανείης | ἔδμεναι, οἷα σύες χαμαιευνάδες αἰὲν ἔδουσιν.

   Αποκλεισμένοι εκεί θρηνούσαν· πάνω στην ώρα η Κίρκη | τους ρίχνει πρίνους, βαλανίδια και καρπούς κρανιάς, | να φαν όπως τα χαμοκύλιστα γουρούνια.

   Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

   ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Τῶν περὶ τὰ ζῷα ἱστοριῶν, 8, 6 @scaife.perseus

   Πιαίνεται δὲ τὸ ζῷον τοῦτο κριθαῖς, κέγχροις, σύκοις, ἀκύλοις, ἀχράσι, σικύοις.

   ※  4ος/3ος πκε αιώνας ⌘ Θεόφραστος, Enquiry into Plants, 3.16.3, @scaife.perseus

   καὶ τὸν καρπὸν τοῦ μὲν πρίνου κατὰ μέγεθος ἐλάττω ταῖς ἐλαχίσταις δὲ βαλάνοις ἴσον, καὶ γλυκύτερον μὲν τοῦ πρίνου πικρότερον δὲ τῆς δρυός. καλοῦσι δέ τινες τὸν μὲν τοῦ πρίνου καὶ τὸν ταύτης καρπὸν ἄκυλον, τὸν δὲ τῆς δρυὸς βάλανον.

2. (κόσμημα) κόσμημα σε σχήμα βελανιδιού

Παράγωγα

• ἀκυλωτός

Πηγές

• ἄκυλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄκυλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.