ἄγων

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	ἀ˘γοντ-
ονομαστική	ὁ	ἄγων	ἡ	ἄγουσᾰ	τὸ	ἄγον
γενική	τοῦ	ἄγοντος	τῆς	ἀγούσης	τοῦ	ἄγοντος
δοτική	τῷ	ἄγοντῐ	τῇ	ἀγούσῃ	τῷ	ἄγοντῐ
αιτιατική	τὸν	ἄγοντᾰ	τὴν	ἄγουσᾰν	τὸ	ἄγον
κλητική ὦ!		ἄγων		ἄγουσᾰ		ἄγον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἄγοντες	αἱ	ἄγουσαι	τὰ	ἄγοντᾰ
γενική	τῶν	ἀγόντων	τῶν	ἀγουσῶν	τῶν	ἀγόντων
δοτική	τοῖς	ἄγουσῐ(ν)	ταῖς	ἀγούσαις	τοῖς	ἄγουσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	ἄγοντᾰς	τὰς	ἀγούσᾱς	τὰ	ἄγοντᾰ
κλητική ὦ!		ἄγοντες		ἄγουσαι		ἄγοντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἄγοντε	τὼ	ἀγούσᾱ	τὼ	ἄγοντε
γεν-δοτ	τοῖν	ἀγόντοιν	τοῖν	ἀγούσαιν	τοῖν	ἀγόντοιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λύων' όπως «τρέχων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

ἄγων, -ουσα, -ον

• μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος ἄγω

Πηγές

• ἄγω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.