ἀχρονοτριβής

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀχρονοτριβής	τὸ	ἀχρονοτριβές
γενική	τοῦ/τῆς	ἀχρονοτριβοῦς	τοῦ	ἀχρονοτριβοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	ἀχρονοτριβεῖ	τῷ	ἀχρονοτριβεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀχρονοτριβῆ	τὸ	ἀχρονοτριβές
κλητική ὦ!		ἀχρονοτριβές		ἀχρονοτριβές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀχρονοτριβεῖς	τὰ	ἀχρονοτριβῆ
γενική	τῶν	ἀχρονοτριβῶν	τῶν	ἀχρονοτριβῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀχρονοτριβέσῐ(ν)	τοῖς	ἀχρονοτριβέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀχρονοτριβεῖς	τὰ	ἀχρονοτριβῆ
κλητική ὦ!		ἀχρονοτριβεῖς		ἀχρονοτριβῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀχρονοτριβεῖ	τὼ	ἀχρονοτριβεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	ἀχρονοτριβοῖν	τοῖν	ἀχρονοτριβοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀχρονοτριβής < ἀ- + χρονοτριβ(έω) + -ής

Επίθετο

ἀχρονοτριβής, -ής, -ές

• (ελληνιστική κοινή) που δεν χρονοτριβεί

Πηγές

• ἀχρονοτριβής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.