ἀρχιγραμματεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀρχιγραμματεύς	οἱ	ἀρχιγραμματεῖς
γενική	τοῦ	ἀρχιγραμματέως	τῶν	ἀρχιγραμματέων
δοτική	τῷ	ἀρχιγραμματεῖ	τοῖς	ἀρχιγραμματεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ἀρχιγραμματέᾱ	τοὺς	ἀρχιγραμματέᾱς
κλητική ὦ!		ἀρχιγραμματεῦ		ἀρχιγραμματεῖς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀρχιγραμματεῖ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀρχιγραμματέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀρχιγραμματεύς (ελληνιστική κοινή) < ἀρχι- + αρχαία ελληνική γραμματεύς

Ουσιαστικό

ἀρχιγραμματεύς αρσενικό

• αρχιγραμματέας

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ἀρχή, γραμματεύς και γράφω

Πηγές

• ἀρχιγραμματεύς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀρχιγραμματεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.