γραμματεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	γραμματεύς	οἱ	γραμματεῖς - γραμματῆς*
γενική	τοῦ	γραμματέως	τῶν	γραμματέων
δοτική	τῷ	γραμματεῖ	τοῖς	γραμματεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	γραμματέᾱ	τοὺς	γραμματέᾱς
κλητική ὦ!		γραμματεῦ		γραμματεῖς - γραμματῆς*
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		γραμματῆ1 ή γραμματεῖ2
γεν-δοτ	τοῖν		γραμματέοιν
* αττικός τύπος 1 όπως στη Γραμματική του Smyth 2 όπως στη Γραμματική Γυμνασίου-Λυκείου Οικονόμου.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'βασιλεύς' όπως «βασιλεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

γραμματεύς < → λείπει η ετυμολογία

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: γραμματέας, (καθαρεύουσα) γραμματεύς

Ουσιαστικό

γραμματεύς αρσενικό ή θηλυκό

• άτομο που καταγράφει σε επίσημους καταλόγους

Πηγές

• γραμματεύς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• γραμματεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.