ἀρετή

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀρετή	αἱ	ἀρεταί
γενική	τῆς	ἀρετῆς	τῶν	ἀρετῶν
δοτική	τῇ	ἀρετῇ	ταῖς	ἀρεταῖς
αιτιατική	τὴν	ἀρετήν	τὰς	ἀρετᾱ́ς
κλητική ὦ!		ἀρετή		ἀρεταί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀρετᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		ἀρεταῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀρετή < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζω' *h₂erh₁- Συγγενή: ἀρι-, ἀρείων, ἄριστος, ἀρέσκω, ἀραρίσκω, ἀρετάω (Χρειάζεται μυκηναϊκό / αρε + τη κλπ)

Ουσιαστικό

ἀρετή θηλυκό

• ανδρεία, αρετή

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : ἀρετά
• λεσβιακός τύπος: ἀρέτα

Συγγενικά

• Αρχαίες ελληνικές λέξεις με συνθετικό 'ἀρετή' στο Βικιλεξικό

Πηγές

• ἀρετή - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• ἀρετή - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀρετή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.