ἀνέφικτος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀνέφικτος	τὸ	ἀνέφικτον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀνεφίκτου	τοῦ	ἀνεφίκτου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀνεφίκτῳ	τῷ	ἀνεφίκτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀνέφικτον	τὸ	ἀνέφικτον
κλητική ὦ!		ἀνέφικτε		ἀνέφικτον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀνέφικτοι	τὰ	ἀνέφικτᾰ
γενική	τῶν	ἀνεφίκτων	τῶν	ἀνεφίκτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀνεφίκτοις	τοῖς	ἀνεφίκτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀνεφίκτους	τὰ	ἀνέφικτᾰ
κλητική ὦ!		ἀνέφικτοι		ἀνέφικτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀνεφίκτω	τὼ	ἀνεφίκτω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀνεφίκτοιν	τοῖν	ἀνεφίκτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀνέφικτος (ελληνιστική κοινή) < ἀν- στερητικό + αρχαία ελληνική ἐφικτός

Επίθετο

ἀνέφικτος, -ος, -ον

• (ελληνιστική κοινή) ανέφικτος

Παράγωγα

• ἀνεφίκτως (επίρρημα)

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ἐφικτός, ἐφικνέομαι και ἱκνέομαι

Πηγές

• ἀνέφικτος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.