ἀδιαφορία

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀδιαφορίᾱ	αἱ	ἀδιαφορίαι
γενική	τῆς	ἀδιαφορίᾱς	τῶν	ἀδιαφοριῶν
δοτική	τῇ	ἀδιαφορίᾳ	ταῖς	ἀδιαφορίαις
αιτιατική	τὴν	ἀδιαφορίᾱν	τὰς	ἀδιαφορίᾱς
κλητική ὦ!		ἀδιαφορίᾱ		ἀδιαφορίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀδιαφορίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀδιαφορίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀδιαφορία (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἀδιάφορ(ος) + -ία. Μορφολογικά αναλύεται σε ἀ- στερητικό + δια- + φορ- (φέρω) + -ία.

Ουσιαστικό

ἀδιαφορία θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή)
  1. αδιαφορία
  2. παραμέληση

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη διαφέρω

Πηγές

• ἀδιαφορία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.