ἀγρότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀγρότης	οἱ	ἀγρόται
γενική	τοῦ	ἀγρότου	τῶν	ἀγροτῶν
δοτική	τῷ	ἀγρότῃ	τοῖς	ἀγρόταις
αιτιατική	τὸν	ἀγρότην	τοὺς	ἀγρότᾱς
κλητική ὦ!		ἀγρότᾰ		ἀγρόται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀγρότᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀγρόταιν
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀγρότης < ἀγρό(ς) + -της

Ουσιαστικό

ἀγρότης αρσενικό (θηλυκό ἀγρότις)

1. ο αγρότης, ο τραχύς
2. ο κυνηγός, ο ἀγρευτής
3. προσωνυμία του Πάνα και της Αρτέμιδας

Συνώνυμα

• ἀγρώτης
• ἀγρώστης
• ἀγροτικός (χωρικός ίσως και κυνηγός)
• ἀγροτήρ

Πηγές

• ἀγρότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀγρότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.