ἀγαλμάτιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἀγαλμάτιον	τὰ	ἀγαλμάτιᾰ
γενική	τοῦ	ἀγαλματίου	τῶν	ἀγαλματίων
δοτική	τῷ	ἀγαλματίῳ	τοῖς	ἀγαλματίοις
αιτιατική	τὸ	ἀγαλμάτιον	τὰ	ἀγαλμάτιᾰ
κλητική ὦ!		ἀγαλμάτιον		ἀγαλμάτιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀγαλματίω
γεν-δοτ	τοῖν		ἀγαλματίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀγαλμάτιον (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἄγαλμα, ἀγαλματ- +   + υποκοριστικό επίθημα -ιον < → δείτε τη λέξη ἀγάλλομαι

Ουσιαστικό

ἀγαλμάτιον ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) αγαλμάτιο, αγαλματίδιο

Πηγές

• ἀγαλμάτιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.