ἀήθεια

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀήθειᾰ	αἱ	ἀήθειαι
γενική	τῆς	ἀηθείᾱς	τῶν	ἀηθειῶν
δοτική	τῇ	ἀηθείᾳ	ταῖς	ἀηθείαις
αιτιατική	τὴν	ἀήθειᾰν	τὰς	ἀηθείᾱς
κλητική ὦ!		ἀήθειᾰ		ἀήθειαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀηθείᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀηθείαιν
1η κλίση, Κατηγορία 'βοήθεια' όπως «βοήθεια» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀήθεια < ἀήθ(ης) + -εια

Ουσιαστικό

ἀήθεια και ἀηθίη (ιωνικός τύπος)

1. το ασυνήθιστο, το καινοτόμο

   ※  5ος/4ος αιώνας πκε ⌘ Πλάτωνας, Τίμαιος, 18

   ...ἢ τοῦτο μὲν διὰ τὴν ἀήθειαν τῶν λεχθέντων εὐμνημόνευτον..

   ή μήπως από αυτά που ειπώθηκαν αυτό εύκολα το θυμάται κανείς για την παραδοξότητά του...

2. η απειρία, το ξάφνιασμα από κάτι πρωτόγνωρο

   ↪ ὑπὸ ἀηθείας

Συγγενικά

• ἀήθης
• ἀηθέω, ἀηθέσσω
• ἀήθως

Πηγές

• ἀήθεια - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀήθεια - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.