ἀηθέω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἀηθέω < ἀήθης

Ρήμα

ἀηθέω και ἀηθέσσω

• (συντάσσεται με γενική): είμαι ασυνήθιστος σε κάτι, δεν είμαι εξοικειωμένος με κάτι

Συγγενικά

• ἀήθης
• ἀήθεια και ιωνικός τύπος ἀηθίη
• ἀήθως