όρμιση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	όρμιση	οι	ορμίσεις
γενική	της	όρμισης*	των	ορμίσεων
αιτιατική	την	όρμιση	τις	ορμίσεις
κλητική		όρμιση		ορμίσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, ορμίσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

όρμιση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ὅρμισις < αρχαία ελληνική ὁρμίζω

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈoɾ.mi.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : όρ‐μι‐ση

Ουσιαστικό

όρμιση θηλυκό

• (ναυτικός όρος) η ενέργεια και το αποτέλεσμα του ορμίζω

Συγγενικά

• ενόρμιση
• μεθόρμιση
• προσόρμιση

→ και δείτε τις λέξεις ορμίζω και όρμος

Μεταφράσεις

    όρμιση

Πηγές

• «ὅρμισις» - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .