χρυσοῦς

Αρχαία ελληνικά (grc)

Επίθετο

χρυσοῦς, -ῆ, -οῦν

• (αττικός τύπος ) συνηρημένη μορφή του χρύσεος

Κλίση

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	χρυσεο- χρυσεᾱ- χρυσεο-
ονομαστική	ὁ	χρύσεος   > χρυσοῦς	ἡ	χρυσέᾱ   > χρυσῆ	τὸ	χρύσεον   > χρυσοῦν
γενική	τοῦ	χρυσέου   > χρυσοῦ	τῆς	χρυσέᾱς > χρυσῆς	τοῦ	χρυσέου   > χρυσοῦ
δοτική	τῷ	χρυσέῳ    > χρυσῷ	τῇ	χρυσέᾳ   > χρυσῇ	τῷ	χρυσέῳ    > χρυσῷ
αιτιατική	τὸν	χρύσεον   > χρυσοῦν	τὴν	χρυσέᾱν > χρυσῆν	τὸ	χρύσεον   > χρυσοῦν
κλητική ὦ!		χρύσεε   - χρυσοῦς		χρυσέᾱ   > χρυσῆ		χρύσεον   > χρυσοῦν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	χρύσεοι   > χρυσοῖ	αἱ	χρύσεαι   > χρυσαῖ	τὰ	χρύσεᾰ   > χρυσᾶ
γενική	τῶν	χρυσέων > χρυσῶν	τῶν	χρυσέων > χρυσῶν	τῶν	χρυσέων > χρυσῶν
δοτική	τοῖς	χρυσέοις > χρυσοῖς	ταῖς	χρυσέαις > χρυσαῖς	τοῖς	χρυσέοις > χρυσοῖς
αιτιατική	τοὺς	χρυσέους > χρυσοῦς	τὰς	χρυσέᾱς > χρυσᾶς	τὰ	χρύσεᾰ   > χρυσᾶ
κλητική ὦ!		χρύσεοι   > χρυσοῖ		χρύσεαι   > χρυσαῖ		χρύσεᾰ   > χρυσᾶ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	χρυσέω   > χρυσώ	τὼ	χρυσέᾱ   > χρυσᾶ	τὼ	χρυσέω   > χρυσώ
γεν-δοτ	τοῖν	χρυσέοιν > χρυσοῖν	τοῖν	χρυσέαιν > χρυσαῖν	τοῖν	χρυσέοιν > χρυσοῖν
Οι σπάνιες κλητικές πτώσεις, ίδιες με τις ονομαστικές.
2η&1η κλίση, ομάδα 'χρύσεος χρυσοῦς', Κατηγορία 'χρυσοῦς' όπως «χρυσοῦς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές