φυσαλλίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	φῡσαλλιδ-
ονομαστική	ἡ	φυσαλλίς	αἱ	φυσαλλίδες
γενική	τῆς	φυσαλλίδος	τῶν	φυσαλλίδων
δοτική	τῇ	φυσαλλίδῐ	ταῖς	φυσαλλίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	φυσαλλίδᾰ	τὰς	φυσαλλίδᾰς
κλητική ὦ!		φυσαλλίς*		φυσαλλίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φυσαλλίδε
γεν-δοτ	τοῖν		φυσαλλίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φυσαλλίς < φῦσ(α) (φύσημα) + -αλλίς < φυσάω-φυσῶ

Ουσιαστικό

φυσαλλίς, -ίδος θηλυκό

1. (αρχική σημασία, μουσικό όργανο) είδος αυλού
2. φουσκάλα, φυσαλίδα

Άλλες γραφές

• φυσαλίς (μεταγενέστερη γραφή)

Πηγές

• φυσαλλίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.