φοινίκιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	φοινίκιον	τὰ	φοινίκιᾰ
γενική	τοῦ	φοινικίου	τῶν	φοινικίων
δοτική	τῷ	φοινικίῳ	τοῖς	φοινικίοις
αιτιατική	τὸ	φοινίκιον	τὰ	φοινίκιᾰ
κλητική ὦ!		φοινίκιον		φοινίκιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φοινικίω
γεν-δοτ	τοῖν		φοινικίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία 1

φοινίκιον (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική φοῖνιξ, φοινικ- + υποκοριστικό επίθημα -ιον

Ουσιαστικό

φοινίκιον ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή)
  1. ο χουρμάς
  2. η φοινικιά

Δείτε επίσης

• μεσαιωνικά ελληνικά: φοινίκιν
• νέα ελληνικά: το γλυκό φοινίκι

Ετυμολογία 2

φοινίκιον: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος επιθέτου

φοινίκιον

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του φοινίκιος / Φοινίκιος

Πηγές

• φοινίκιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.