φιλοφρόνησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	φιλοφρόνησῐς	αἱ	φιλοφρονήσεις
γενική	τῆς	φιλοφρονήσεως	τῶν	φιλοφρονήσεων
δοτική	τῇ	φιλοφρονήσει	ταῖς	φιλοφρονήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	φιλοφρόνησῐν	τὰς	φιλοφρονήσεις
κλητική ὦ!		φιλοφρόνησῐ		φιλοφρονήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φιλοφρονήσει
γεν-δοτ	τοῖν		φιλοφρονησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φιλοφρόνησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική grc, φιλοφρονῶ, φιλοφρονη- + -σις. Μορφολογικά αναλύεται σε φιλο- + φρόνησις.

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: φιλοφρόνηση

Ουσιαστικό

φιλοφρόνησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• ευγένεια, περιποίηση

Συγγενικά

• φιλοφρονητικός

→ και δείτε τη λέξη φιλόφρων

Πηγές

• φιλοφρόνησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.