υἱύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

στην παλαιά αττική διάλεκτο
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	υἱε- < υἱεϝ-
ονομαστική	ὁ	υἱύς	οἱ	υἱεῖς
γενική	τοῦ	υἱέoς	τῶν	υἱέων
δοτική	τῷ	υἱεῖ	τοῖς	υἱέσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	(υἱύν ;) υἱέα	τοὺς	υἱεῖς
κλητική ὦ!		(υἱύ;}		υἱεῖς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		υἱεῖ
γεν-δοτ	τοῖν		υἱέοιν
Δεν έχουμε πληροφορίες για τις κλητικές πτώσεις. Η αιτιατική ενικού, αναμένεται όπως στην κλίση του πρέσβυς. Ο τύπος «υἱέα», αργότερα.
3η κλίση, Κατηγορία 'υἱύς' όπως «υἱύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

υἱύς' < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *suHyús

Ουσιαστικό

υἱύς αρσενικό

• παλαιός αττικός τύπος του υἱός, ο γιος

  άλλες μορφές: και συνηρημένο ὕς

Πηγές

• υἱός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.