υποδιδάσκαλος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	υποδιδάσκαλος	οι	υποδιδάσκαλοι
γενική	του	υποδιδασκάλου & υποδιδάσκαλου	των	υποδιδασκάλων
αιτιατική	τον	υποδιδάσκαλο	τους	υποδιδασκάλους & υποδιδάσκαλους
κλητική		υποδιδάσκαλε		υποδιδάσκαλοι
Κατηγορία όπως «δάσκαλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

υποδιδάσκαλος < αρχαία ελληνική ὑποδιδάσκαλος. Συγχρονικά αναλύεται σε υπο- + διδάσκαλος.

Προφορά

ΔΦΑ : /i.po.ðiˈða.ska.los/

τυπογραφικός συλλαβισμός : υ‐πο‐δι‐δά‐σκα‐λος

Ουσιαστικό

υποδιδάσκαλος αρσενικό

• (εκπαίδευση, επάγγελμα, παρωχημένο) δάσκαλος κατώτερου βαθμού σε σχολείο με μικρό αριθμό μαθητών, ο γραμματοδιδάσκαλος

  ※ Τὸ 1847 - 1848 ἔχουμε γιὰ πρώτη φορὰ μνεία ὑποδιδασκάλου. Οἱ ὑποδιδάσκαλοι δὲν εἶχαν εἰδικὲς γνώσεις καὶ διορίζονταν βοηθοὶ τῶν δασκάλων.

  Βούλα Κόντη, Ο κώδικας της Εκκλησίας του Αγίου Αχιλλείου. Ειδήσεις για τα σχολεία της Λάρισας στον 19ο αιώνα. Ο Ερανιστής, 14, 1977, σσ. 185-202.

Μεταφράσεις

    υποδιδάσκαλος

Πηγές

• Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964). Μέγα λεξικόν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης. Αθήνα: Ελληνική Παιδεία. Α΄ έκδοση: 1930-1950. 
• υποδιδάσκαλος - Αναστασιάδη - Συμεωνίδη, Άννα (2003). Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής. Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη.  (συντομογραφίες)