υπεξαιρέτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	υπεξαιρέτης	οι	υπεξαιρέτες
γενική	του	υπεξαιρέτη	των	υπεξαιρετών
αιτιατική	τον	υπεξαιρέτη	τους	υπεξαιρέτες
κλητική		υπεξαιρέτη		υπεξαιρέτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

υπεξαιρέτης, (μαρτυρείται από το 1840) (καθαρεύουσα) ὑπεξαιρέτης < αρχαία ελληνική ὑπεξαιρέω (υπεξαιρώ)

Προφορά

ΔΦΑ : /i.pe.kseˈɾe.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : υ‐πε‐ξαι‐ρέ‐της

Ουσιαστικό

υπεξαιρέτης αρσενικό

• αυτός που υπεξαιρεί

  ※  Ποιος είναι τελικά ο ήρωας του Αρλτ; (...) Ημιπαράνομος, υπεξαιρέτης και υποψήφιος δολοφόνος ή μάρτυρας, αναξιοπαθών φτωχοδιάβολος και εκπεσών άγγελος; Ιδεολόγος επαναστάτης ή εξαγριωμένος φουκαράς, αποκλεισμένος από το σύστημα;

  Ρομπέρτο Αρλτ (Roberto Arlt), από την Περίληψη για το: Οι 7 τρελοί, μετάφραση από τα ισπανικά (Los siete locos, 1929): Δήμητρα Παπαβασιλείου, Εκδ. Ροές, 2008 απόσπασμα@biblionet

Μεταφράσεις

    υπεξαιρέτης