τῖλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	τῖλος	οἱ	τῖλοι
γενική	τοῦ	τίλου	τῶν	τίλων
δοτική	τῷ	τίλῳ	τοῖς	τίλοις
αιτιατική	τὸν	τῖλον	τοὺς	τίλους
κλητική ὦ!		τῖλε		τῖλοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τίλω
γεν-δοτ	τοῖν		τίλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τῖλος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

τῖλος, -ου αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• υδαρές περίττωμα που μοιάζει με διάρροια

  ≈ συνώνυμα: σκῶρ, σπατίλη

Παράγωγα

• τιλάω (και τα σύνθετά του)
• τίλημα

Σύνθετα

• ἱππότιλος

Πηγές

• τῖλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.