τσακωτός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	τσακωτός	η	τσακωτή	το	τσακωτό
γενική	του	τσακωτού	της	τσακωτής	του	τσακωτού
αιτιατική	τον	τσακωτό	την	τσακωτή	το	τσακωτό
κλητική		τσακωτέ		τσακωτή		τσακωτό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	τσακωτοί	οι	τσακωτές	τα	τσακωτά
γενική	των	τσακωτών	των	τσακωτών	των	τσακωτών
αιτιατική	τους	τσακωτούς	τις	τσακωτές	τα	τσακωτά
κλητική		τσακωτοί		τσακωτές		τσακωτά
Κατηγορία όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

τσακωτός < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική τσακωτός, (ρηματικό επίθετο) (τσακώ(νω) + -τός)

Επίθετο

τσακωτός, -ή, -ό

• (λαϊκό) που συλλαμβάνεται επ' αυτοφώρω, που πιάνεται στα πράσα

Εκφράσεις

• γίνομαι τσακωτός
• κάνω τσακωτό κάποιον

Μεταφράσεις

    τσακωτός

γαλλικά : pris sur le fait (fr)

Πηγές

• τσακωτός - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• τσακωτός - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)