τρῦχος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	τρῦχος	τὰ	τρύχη - τρύχεᾰ
γενική	τοῦ	τρύχους - τρύχεος	τῶν	τρυχῶν - τρυχέων
δοτική	τῷ	τρύχει - τρύχεῐ̈	τοῖς	τρύχεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	τρῦχος	τὰ	τρύχη - τρύχεα
κλητική ὦ!		τρῦχος		τρύχη - τρύχεα
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τρύχει - τρύχεε
γεν-δοτ	τοῖν		τρυχοῖν - τρυχέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'βέλος' όπως «σκεῦος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τρῦχος < τρύχω

Ουσιαστικό

τρῦχος, -εος/-ους ουδέτερο

• φθαρμένο ρούχο, κουρέλι, ράκος

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἠλέκτρα, στίχ. 185 (184-185)

  σκέψαι μου πιναρὰν κόμαν | καὶ τρύχη τάδ᾽ ἐμῶν πέπλων,

  Γιά δες τα βρόμικα μαλλιά μου, κοίτα | και τα κουρέλια που φορώ,

  Μετάφραση (1988): Τάσος Ρούσσος, Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών @greek‑language.gr

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἠλέκτρα, στίχ. 501 (501-502)

  ἐγὼ δὲ τρύχει τῶιδ᾽ ἐμῶν πέπλων κόρας | δακρύοισι τέγξας ἐξομόρξασθαι θέλω.

  εγώ με το κουρελιασμένο μου το ρούχο | θέλω τα δάκρυά μου να σφουγγίσω.

  Μετάφραση (1988): Τάσος Ρούσσος, Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών @greek‑language.gr

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη τρύχω

Πηγές

• τρῦχος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τρῦχος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.