τραχηλιαῖος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	τραχηλιαῖος	ἡ	τραχηλιαίᾱ	τὸ	τραχηλιαῖον
γενική	τοῦ	τραχηλιαίου	τῆς	τραχηλιαίᾱς	τοῦ	τραχηλιαίου
δοτική	τῷ	τραχηλιαίῳ	τῇ	τραχηλιαίᾳ	τῷ	τραχηλιαίῳ
αιτιατική	τὸν	τραχηλιαῖον	τὴν	τραχηλιαίᾱν	τὸ	τραχηλιαῖον
κλητική ὦ!		τραχηλιαῖε		τραχηλιαίᾱ		τραχηλιαῖον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	τραχηλιαῖοι	αἱ	τραχηλιαῖαι	τὰ	τραχηλιαῖᾰ
γενική	τῶν	τραχηλιαίων	τῶν	τραχηλιαίων	τῶν	τραχηλιαίων
δοτική	τοῖς	τραχηλιαίοις	ταῖς	τραχηλιαίαις	τοῖς	τραχηλιαίοις
αιτιατική	τοὺς	τραχηλιαίους	τὰς	τραχηλιαίᾱς	τὰ	τραχηλιαῖᾰ
κλητική ὦ!		τραχηλιαῖοι		τραχηλιαῖαι		τραχηλιαῖᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	τραχηλιαίω	τὼ	τραχηλιαίᾱ	τὼ	τραχηλιαίω
γεν-δοτ	τοῖν	τραχηλιαίοιν	τοῖν	τραχηλιαίαιν	τοῖν	τραχηλιαίοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λόγιος' όπως «ὡραῖος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

τραχηλιαῖος < τράχηλ(ος) + -ιαῖος

Επίθετο

τραχηλιαῖος, -α, -ον (ελληνιστική κοινή)

• (ανατομία) που βρίσκεται στον τράχηλο, τραχηλικός

Πηγές

• τραχηλιαῖος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τραχηλιαῖος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.