τεσσαρακονταετηρίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	τεσσαρακονταετηρίς	αἱ	τεσσαρακονταετηρίδες
γενική	τῆς	τεσσαρακονταετηρίδος	τῶν	τεσσαρακονταετηρίδων
δοτική	τῇ	τεσσαρακονταετηρίδῐ	ταῖς	τεσσαρακονταετηρίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	τεσσαρακονταετηρίδᾰ	τὰς	τεσσαρακονταετηρίδᾰς
κλητική ὦ!		τεσσαρακονταετηρίς*		τεσσαρακονταετηρίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τεσσαρακονταετηρίδε
γεν-δοτ	τοῖν		τεσσαρακονταετηρίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τεσσαρακονταετηρίς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική τεσσαρακοντα- + -ετηρίς

Ουσιαστικό

τεσσαρακονταετηρίς, -ίδος θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• τεσσαρακονταετηρίδα (εννοείται περίοδος ή ἑορτή που γίνεται κάθε σαράντα έτη)

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις τεσσαρακονταετής, τεσσαράκοντα και ἔτος

Πηγές

• τεσσαρακονταετηρίς σελ.7162 - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία. (συντομογραφίες & συγγραφέων)