τί

Αρχαία ελληνικά (grc)

Κλιτικός τύπος αντωνυμίας 1

τί

• (ερωτηματική αντωνυμία) ονομαστική και αιτιατική ενικού, ουδέτερου γένους (τί) του τίς

Δείτε επίσης

η ερωτηματική αντωνυμία «τίς»
αριθμός	ενικός			πληθυντικός			δυϊκός
γένη → πτώσεις ↓	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο	όλα τα γένη
ονομαστική	τίς		τί	τίνες		τίνα	τίνε
γενική	τίνος, τοῦ		τίνος, τοῦ	τίνων		τίνων	τίνοιν
δοτική	τίνι, τῷ		τίνι, τῷ	τίσι(ν)		τίσι(ν)	τίνοιν
αιτιατική	τίνα		τί	τίνας		τίνα	τίνε
Παράρτημα:Γραμματική: Αντωνυμίες
επική κλίση σημειώνονται οι διαφορετικοί τύποι
γένη → πτώσεις ↓	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο	όλα τα γένη
ονομαστική	—		—	—		—	—
γενική	τέο, τεῦ, τέου		τέο, τεῦ, τέου	τέων		τέων
δοτική	τέῳ, τῳ		τέῳ, τῳ	τοῖσι(ν), τέοισι(ν)		τοῖσι(ν), τέοισι(ν)
αιτιατική	—		—	—		—	—
Κατηγορία:Επικοί τύποι

Κλιτικός τύπος αντωνυμίας 2

τί

1. (αόριστη αντωνυμία) (τὶ) ονομαστική ενικού, ουδέτερου γένους (τί) του τίς
2. (αόριστη αντωνυμία) (τί) αιτιατική ενικού, ουδέτερου γένους (τί) του τίς

Δείτε επίσης

η αόριστη αντωνυμία «τίς»
αριθμός	ενικός			πληθυντικός			δυϊκός
γένη → πτώσεις ↓	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο	όλα τα γένη
ονομαστική	τὶς		τὶ	τινὲς		τινὰ, ἄττα	τινέ
γενική	τινὸς, του		τινὸς, του	τινῶν		τινῶν	τινοῖν
δοτική	τινὶ, τῳ		τινὶ, τῳ	τισὶ(ν)		τισὶ(ν)	τινοῖν
αιτιατική	τινά		τί	τινάς		τινά, ἄττα	τινέ
Παράρτημα:Γραμματική: Αντωνυμίες