σύντμησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σύντμησῐς	αἱ	συντμήσεις
γενική	τῆς	συντμήσεως	τῶν	συντμήσεων
δοτική	τῇ	συντμήσει	ταῖς	συντμήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σύντμησῐν	τὰς	συντμήσεις
κλητική ὦ!		σύντμησῐ		συντμήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συντμήσει
γεν-δοτ	τοῖν		συντμησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύντμησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική συντέμνω < συν- + τμη-, μεταπτωτική βαθμίδα του τεμ- (τέμνω κατά το τμῆσις + -σις

Ουσιαστικό

σύντμησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• σύντμηση

  ※  ⌘ Σχόλια στον Πίνδαρο. Pindari Carmina, cum lectionis varietate et adnotionibus, τόμος 2, σελ.683, F.C.G. Vogelii, 1817

  ἱερομηνίαν δὲ λέγουσιν κατὰ σύντμησιν, τὴν ἱερονουμηνίαν

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις συντέμνω, σύν και τέμνω

Πηγές

• σύντμησις σελ.6990 - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία. (συντομογραφίες & συγγραφέων)