σύντεκνος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	σύντεκνος	οι	σύντεκνοι
γενική	του	σύντεκνου	των	σύντεκνων
αιτιατική	τον	σύντεκνο	τους	σύντεκνους
κλητική		σύντεκνε		σύντεκνοι
Κατηγορία όπως «αντίλαλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύντεκνος < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή σύντεκνος

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈsin.de.knos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : σύ‐ντε‐κνος

Ουσιαστικό

σύντεκνος αρσενικό (θηλυκό συντέκνισσα)

• (ιδιωματικό) ο κουμπάρος, νονός παιδιού

  ⮡  Ιντα λες ωρέ σύντεκνε;

Μεταφράσεις

    σύντεκνος

→ δείτε τις λέξεις κουμπάρος και νονός