σύγκλισις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σύγκλισῐς	αἱ	συγκλίσεις
γενική	τῆς	συγκλίσεως	τῶν	συγκλίσεων
δοτική	τῇ	συγκλίσει	ταῖς	συγκλίσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σύγκλισῐν	τὰς	συγκλίσεις
κλητική ὦ!		σύγκλισῐ		συγκλίσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συγκλίσει
γεν-δοτ	τοῖν		συγκλισέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύγκλισις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική συγκλί(νω) (κοιμάμαι μαζί, ελληνιστική σημασία: συμφιλιώνω) + -σις. Μορφολογικά αναλύεται σε σύγ- + κλίσις

Ουσιαστικό

σύγκλισις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. στενό πέρασμα

   → δείτε και τη λέξη σύγκλεισις

2. σύγκλιση

Πηγές

• σύγκλισις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.