συνεπαρχιώτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	συνεπαρχιώτης	οι	συνεπαρχιώτες
γενική	του	συνεπαρχιώτη	των	συνεπαρχιωτών
αιτιατική	τον	συνεπαρχιώτη	τους	συνεπαρχιώτες
κλητική		συνεπαρχιώτη		συνεπαρχιώτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συνεπαρχιώτης < συν- + επαρχιώτης (μαρτυρείται από το 1839)

Προφορά

ΔΦΑ : /si.ne.paɾ.çiˈo.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : συ‐νε‐παρ‐χι‐ώ‐της

Ουσιαστικό

συνεπαρχιώτης αρσενικό (θηλυκό συνεπαρχιώτισσα)

• που κατάγεται από την ίδια επαρχία με κάποιον άλλο

  ※  Ὁ ζῆλος μὲ τὸν ὁποῖο ὁ Παΐσιος ἐνστερνίσθηκε τὸ νόημα τῶν ἀπαγορευτικῶν, γιὰ τὴ διακίνηση τοῦ μισιοναρικοῦ ἐντύπου, διακηρύξεων τοῦ Γρηγορίου ΣΤ′ τὸν ὁδήγησε στὴν ἀπόφαση νὰ ἀναλάβει ὁ ἴδιος μιὰ σύντονη συγγραφικὴ δράση. Δὲν ἤθελε νὰ χάσει χρόνο. Κάλεσε τοὺς τουρκόφωνους συνεπαρχιώτες του, μετὰ ἀπὸ ἐπίμονη παράκλησή τους, νὰ παραδώσουν τὰ καραμανλίδικα ἀντίτυπα τῆς Καινῆς Διαθήκης ποῦ κατείχαν, γιὰ νὰ διορθώσει ἐνδεχόμενα λάθη τους καὶ νὰ ἐπιστρέφει ἔπειτα τὰ βιβλία στοὺς κατόχους τους.

  Κυριακή Μαμώνη, Ο πατριάρχης Γρηγόριος ΣΤ’ και η Καραμανλιδική μετάφραση της "Ορθόδοξης διδασκαλίας" του Πλάτωνος Μόσχας από τον Παΐσιο Καισαρείας. Δελτίο Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, τεύχος 7, 1988, σσ. 129–140.

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις συν και επαρχία

Μεταφράσεις

    συνεπαρχιώτης

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .
• συνεπαρχιώτης - Αναστασιάδη - Συμεωνίδη, Άννα (2003). Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής. Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη.  (συντομογραφίες)