συναρχία

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συναρχία	οι	συναρχίες
γενική	της	συναρχίας	των	συναρχιών
αιτιατική	τη	συναρχία	τις	συναρχίες
κλητική		συναρχία		συναρχίες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συναρχία < ελληνιστική κοινή συναρχία < αρχαία ελληνική συνάρχω < σύν + ἄρχω

Ουσιαστικό

συναρχία θηλυκό

• (λόγιο, σπάνιο) το να είναι κάποιος συνάρχοντας, να συνάρχει

Δείτε επίσης

• συγκυβέρνηση
• συνδιοίκηση

Μεταφράσεις

    συναρχία