συμβίωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συμβίωσῐς	αἱ	συμβιώσεις
γενική	τῆς	συμβιώσεως	τῶν	συμβιώσεων
δοτική	τῇ	συμβιώσει	ταῖς	συμβιώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	συμβίωσῐν	τὰς	συμβιώσεις
κλητική ὦ!		συμβίωσῐ		συμβιώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συμβιώσει
γεν-δοτ	τοῖν		συμβιωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συμβίωσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική συμβιῶ (κλίση συμβιόω) + -σις (-ωσις). Μορφολογικά αναλύεται σε συμ- + βίωσις.

Ουσιαστικό

συμβίωσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. συμβίωση
2. αδελφότητα

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις συμβιῶ, σύν και βίος

Πηγές

• συμβίωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.