στολίδιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	στολίδιον	τὰ	στολίδιᾰ
γενική	τοῦ	στολιδίου	τῶν	στολιδίων
δοτική	τῷ	στολιδίῳ	τοῖς	στολιδίοις
αιτιατική	τὸ	στολίδιον	τὰ	στολίδιᾰ
κλητική ὦ!		στολίδιον		στολίδιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στολιδίω
γεν-δοτ	τοῖν		στολιδίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στολίδιον < αρχαία ελληνική στολ(ίς) + υποκοριστικό επίθημα -ίδιον (χιτώνας, εσθήτα) < στολή (εξοπλισμός, ιματισμός)

Ουσιαστικό

στολίδιον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

• (ενδυμασία) υποκοριστικό του στολίς: κοντός δερμάτινος χιτώνας

Πηγές

• στολίδιον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• στολίδιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.