στέρησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	στέρησῐς	αἱ	στερήσεις
γενική	τῆς	στερήσεως	τῶν	στερήσεων
δοτική	τῇ	στερήσει	ταῖς	στερήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	στέρησῐν	τὰς	στερήσεις
κλητική ὦ!		στέρησῐ		στερήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στερήσει
γεν-δοτ	τοῖν		στερησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στέρησις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

στέρησις, -εως θηλυκό

1. στέρηση, αποστέρηση, απογύμνωση
2. άρνηση

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• στέρησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• στέρησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.