στέγαστρον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	στέγαστρον	τὰ	στέγαστρᾰ
γενική	τοῦ	στεγάστρου	τῶν	στεγάστρων
δοτική	τῷ	στεγάστρῳ	τοῖς	στεγάστροις
αιτιατική	τὸ	στέγαστρον	τὰ	στέγαστρᾰ
κλητική ὦ!		στέγαστρον		στέγαστρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στεγάστρω
γεν-δοτ	τοῖν		στεγάστροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στέγαστρον < στεγάζω, στεγασ- + -τρον

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: στέγαστρο

Ουσιαστικό

στέγαστρον, -ου ουδέτερο

• σκέπασμα, κάλυμμα, περιτύλιγμα

Συγγενικά

• στεγαστός
• στεγαστρίς

→ και δείτε τις λέξεις στεγάζω και στέγω

Πηγές

• στέγαστρον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• στέγαστρον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.