σοβαρότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σοβαρότης	αἱ	σοβαρότητες
γενική	τῆς	σοβαρότητος	τῶν	σοβαροτήτων
δοτική	τῇ	σοβαρότητῐ	ταῖς	σοβαρότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σοβαρότητᾰ	τὰς	σοβαρότητᾰς
κλητική ὦ!		σοβαρότης		σοβαρότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σοβαρότητε
γεν-δοτ	τοῖν		σοβαροτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σοβαρότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική σοβαρό(ς) + -της

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: σοβαρότητα με διαφορετική σημασία

Ουσιαστικό

σοβαρότης, -ητος θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• αλαζονεία, θρασύτητα, αγέρωχο ύφος

Πηγές

• σοβαρότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.