σκύβαλον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	σκῠβᾰλο-
ονομαστική	τὸ	σκύβαλον	τὰ	σκύβαλᾰ
γενική	τοῦ	σκυβάλου	τῶν	σκυβάλων
δοτική	τῷ	σκυβάλῳ	τοῖς	σκυβάλοις
αιτιατική	τὸ	σκύβαλον	τὰ	σκύβαλᾰ
κλητική ὦ!		σκύβαλον		σκύβαλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σκυβάλω
γεν-δοτ	τοῖν		σκυβάλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σκύβαλον < άγνωστης ετυμολογίας. Δε συνδέεται με το βάλλω, ούτε είναι ανατολικό δάνειο

Ουσιαστικό

σκύβαλον, -ου ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

1. σκουπίδι, απόρριμμα, ρύπος, ακαθαρσία, περίττωμα
2. απομεινάρι
3. απομεινάρι από κοσκίνισμα σιτηρών

Παράγωγα

• ἀποσκυβαλίζω
• σκυβαλίζω
• σκυβαλικός
• σκυβάλισμα
• σκυβαλισμός
• σκυβαλώδης
• σκυβλίζω

Για τον σχετικά με τα Σκύβελα όρη της Παμφυλίας, → δείτε τους όρους Σκυβελίτης και σκυβελίτης οἶνος

Πηγές

• σκύβαλον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σκύβαλον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.