σιδηροῦς

Αρχαία ελληνικά (grc)

Επίθετο

σιδηροῦς, -ᾶ, -οῦν

• αττικός τύπος  συνηρημένη μορφή του σιδήρεος

Κλίση

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	σῐδηρεο- σῐδηρεᾱ- σῐδηρεο-
ονομαστική	ὁ	σιδήρεος   > σιδηροῦς	ἡ	σιδηρέᾱ   > σιδηρᾶ	τὸ	σιδήρεον   > σιδηροῦν
γενική	τοῦ	σιδηρέου   > σιδηροῦ	τῆς	σιδηρέᾱς > σιδηρᾶς	τοῦ	σιδηρέου   > σιδηροῦ
δοτική	τῷ	σιδηρέῳ    > σιδηρῷ	τῇ	σιδηρέᾳ   > σιδηρᾷ	τῷ	σιδηρέῳ    > σιδηρῷ
αιτιατική	τὸν	σιδήρεον   > σιδηροῦν	τὴν	σιδηρέᾱν > σιδηρᾶν	τὸ	σιδήρεον   > σιδηροῦν
κλητική ὦ!		σιδήρεε   - σιδηροῦς		σιδηρέᾱ   > σιδηρᾶ		σιδήρεον   > σιδηροῦν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	σιδήρεοι   > σιδηροῖ	αἱ	σιδήρεαι   > σιδηραῖ	τὰ	σιδήρεᾰ   > σιδηρᾶ
γενική	τῶν	σιδηρέων > σιδηρῶν	τῶν	σιδηρέων > σιδηρῶν	τῶν	σιδηρέων > σιδηρῶν
δοτική	τοῖς	σιδηρέοις > σιδηροῖς	ταῖς	σιδηρέαις > σιδηραῖς	τοῖς	σιδηρέοις > σιδηροῖς
αιτιατική	τοὺς	σιδηρέους > σιδηροῦς	τὰς	σιδηρέᾱς > σιδηρᾶς	τὰ	σιδήρεᾰ   > σιδηρᾶ
κλητική ὦ!		σιδήρεοι   > σιδηροῖ		σιδήρεαι   > σιδηραῖ		σιδήρεᾰ   > σιδηρᾶ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	σιδηρέω   > σιδηρώ	τὼ	σιδηρέᾱ   > σιδηρᾶ	τὼ	σιδηρέω   > σιδηρώ
γεν-δοτ	τοῖν	σιδηρέοιν > σιδηροῖν	τοῖν	σιδηρέαιν > σιδηραῖν	τοῖν	σιδηρέοιν > σιδηροῖν
Οι σπάνιες κλητικές πτώσεις, ίδιες με τις ονομαστικές.
2η&1η κλίση, ομάδα 'χρύσεος χρυσοῦς', Κατηγορία 'σιδηροῦς' όπως «σιδηροῦς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές